Jubileusze posługi kapłańskiej polskich księży

Jubileusze posługi kapłańskiej polskich księży

Religia i kościół są ważnymi elementami tożsamości Polaka. Każdy człowiek pragnie modlić się w ojczystym języku, dlatego Polacy na Łotwie bardzo poważają swych księży, którzy dają im komfort modlitwy po polsku. W tym roku jubileusze kapłaństwa obchodziło dwóch księży: jubileusz 50-lecia kapłaństwa – ksiądz Juris Mukāns, a jubileusz 20-lecia kapłaństwa ksiądz Janusz Bułasz.

Na złoty jubileusz kapłaństwa księdza Jurisa Mukānsa do dyneburskiego kościoła pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny 26 maja przybył Biskup Archidiecezji Agłońskiej Jānis Bulis, kilkadziesiąt kapłanów z całej Łotwy, przedstawiciele władz samorządowych oraz tłumy wiernych świeckich. Motto księdza przez 50 lat posługi jest sentencja „Boga trzeba dać wszystkim, bo wszyscy ludzie to dzieci Boga”.

Droga do kapłaństwa księdza Jurisa nie była łatwa – uczył się w szkole w czasach totalitarnego ateizmu. Skończył siedmioletnią szkołę w Kalupe, potem 1 Średnią Szkołę w Daugavpils. W czasach kryzysu kubańskiego trafił do wojska: służył jako geodeta w batalionie budowlanym w dalekim obwodzie Krasnojarskim: Abakanie, Tajszecie, Koju. Po zakończeniu Seminarium Duchownego, 26 maja 1968r. w Katedrze św. Jakuba w Rydze został wyświęcony na księdza. Pierwszą Mszę świętą odprawił w rodzinnym Kalupe.

Ksiądz Jerzy Mukan pełnił posługę w Aglona, w Jēkabpils oraz Jaunjelgava, siedem lat służył w kościołach w Józefowie oraz w Spruktach. Potem – w Barkawie, Madonie i Lubańskiej parafii. Już od trzydziestu lat, od 1988 r. napełnia swą mądrością i dobrocią kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny NMP w Daugavpils. Służąc Bogu ksiądz Juris stał się prawdziwym ojcem dla powierzonych mu parafian – młodych i starszych, stworzył w kościele klimat domu, w którym każdy może odnaleźć swoje miejsce oraz rodzinną atmosferę.

Punktem kulminacyjnym uroczystości były podziękowania i życzenia, naręcza kwiatów oraz ciepłe słowa życzeń od zgromadzonych gości.  Należy zaznaczyć, że już w październiku ksiądz Mukāns będzie obchodził kolejny jubileusz – swoje 80-te urodziny.

10 czerwca w kościele pw. św. Brygidy i św. Katarzyny z Sjenny w Piedruji 20-tą rocznicę kapłaństwa obchodził ksiądz Janusz Bułasz. Ksiądz Bułasz jest proboszczem w kościołach w Elerne, Jaunborne, Kapławie, Priedruji oraz Warnowiczach. Dlatego tryb jego życia i posługi jest bardzo napięty – wszędzie musi zdążyć.

Otwierając uroczystą ceremonię i witając jubilata Biskup Jelgavski Edward Pawłowski podkreślił, że kapłaństwo to droga wybrana przez wyjątkowych ludzi – ludzi, którzy kochają innych ludzi i kochają Boga. „Wszyscy rodzimy się w kościele dzięki pośrednictwu kapłana. To on w imieniu Boga przyjmuje nas do wspólnoty wierzących, on uczestniczy we wszystkich sakramentach od chrztu po sakrament chorych – przez bierzmowanie, pokutę, Eucharystię i sakrament małżeństwa. Przez cały czas obecny jest w naszym życiu, jest świadkiem naszych radości, sukcesów, wszelkich życiowych porażek, udziela nam rad i czasami napomina. We wszystkich momentach naszego życia Chrystus przychodzi do nas za pośrednictwem kapłana. Kapłaństwo to wielki dar, dar wyproszony, dar dla samego kapłana, jego rodziców, rodziny, przyjaciół, ale przede wszystkim dar dla całej wspólnoty wierzących. Kapłaństwo wymaga ofiary, wysiłku, cierpienia i poświęcenia, bo kapłan to drugi Chrystus”.

Przemawiając do wiernych ksiądz Janusz zdradził tajemnicę i opowiedział wzruszającą historię rodzinną o bracie babci – męczenniku. Sto lat temu brat babci otrzymał sakrament kapłaństwa i był księdzem tylko kilka miesięcy. Niestety został stracony – rozstrzelali go bolszewicy, kiedy wkroczyli na teren Łotwy. „I tak prawdopodobnie Bóg zadecydował, że będę kontynuował dzieło mego dziadka” – podsumował ks. Bułasz. Po nabożeństwie wierni parafianie złożyli kochanemu księdzu mnóstwo życzeń. Ludzie dziękowali dziekanowi za otwartość, szczerość, dostępność, za troskę i zrozumienie.

Z okazji jubileuszy życzymy księżom nieustannej obecności mocy Ducha Świętego i dużo sił, żeby stale umacniać swoich braci i sióstr w wierze!