Łatgalia, czyli terytorium byłych Inflant Polskich, usiana jest perełkami architektury, które z racji historii naszego kraju tworzą wspólne dziedzictwo Polski i Łotwy. Jednym z takich obiektów jest Kościół pw. św. Ludwika w Krasławiu. Właśnie tutaj, w grodzie dawnego inflanckiego rodu Platerów, 28 czerwca odbyła się międzynarodowa konferencja naukowa poświęcona dwustupięćdziesięcioleciu świątyni.
Wzniesiona w latach 1756–1767 jest zabytkiem unikatowym pod względem historycznym i artystycznym. Została ufundowana przez właścicieli pałacu – hrabiego Konstantego Ludwika Platera oraz Augustę z Ogińskich. W 1757 r. rozpoczęła tutaj działalność pierwsza na terytorium Łotwy uczelnia kształcąca katolickich duchownych – Seminarium Duchowne w Krasławiu.
Konferencję poprzedziło otwarcie wystawy historycznej o kościele i ważnych dla życia religijnego ludziach w Muzeum Krajoznawczym Krasławia. Prezentowane tu eksponaty „nie są tylko obrazami przeszłości, ale dokumentują prawdy i praktykę wiary: modlitwę, katechezę, kulturę i miłość wielu pokoleń chrześcijan. Nie powstawały w celu eksponowania ich w salach muzealnych, lecz są świadectwem żywej wiary Kościoła” – powiedział ksiądz Edward Woroniecki.
Po południu w jednym z budynków muzeum tuż obok krasławskiego pałacu Platerów zgromadzili się naukowcy, konserwatorzy zabytków, parafianie i inne osoby, którym leży na sercu zachowanie wspólnego dziedzictwa polskiego i łotewskiego. Konferencję zainaugurował przewodniczący Rady Powiatu Krasławskiego Gunārs Upenieks, który zaznaczył, że Kościół św. Ludwika zawsze skupiał ludzi i był dominantą w skali miejskiej. Ambasador Ewa Dęmbska podkreśliła, że jest on nie tylko wspólnym dziedzictwem Polski i Łotwy, lecz pokazuje, że nasze narody i państwa nadal mogą owocnie współpracować i są nierozłącznie związane. Proboszcz Edward Woroniecki serdecznie podziękował wszystkim osobom i placówkom, które przyczyniły się i nadal się przyczyniają do renowacji i badania kościoła.
Prezentowane na konferencji referaty dotyczyły historii, konserwacji i restauracji świątyni, przedstawiały obraz kościoła i osób z nim związanych w ludzkiej pamięci i w literaturze.
